Hierbij de publieksversie van het persbericht Gepest op de werkvloer gepest door de werkgever en "gepest" door het UWV. Op dit persbericht zit een embargo tot zaterdag 06 juni 2015 05:00 uur.
Bij het persbericht zitten 2 bijlages, te weten een tegelwijsheid en het persbericht van het ministerie van SZW d.d. 28 mei 2015 om 10:39 uur met de titel 'Minister Asscher trapt campagne af tegen pesten op de werkvloer'.
Iedereen wist dat het niet kon, tot er iemand kwam die dat niet wist. (Tegelwijsheid)
Persbericht Persbericht
Persbericht Persbericht Persbericht Persbericht
–-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Embargo tot zaterdag 6 juni 2015 om 05:00 uur
Gepest op de werkvloer gepest door de
werkgever en “gepest” door het UWV
UWV keek 2 jaar lang weg toen werknemer
werd geintimideerd door werkgever
Het UWV geloofd jarenlang een
intimiderende en liegende werkgever wel en een eerlijke werknemer niet
Denk je alles gehad te hebben, in de vorm van pesten op de werkvloer en pesten
door de werkgever (een aanval in de rug), voelde Gerrit Hartholt zich op een
gegeven moment “gepest” door het UWV dit niet even maar jarenlang (zie o.a.
Zwartboek UWV van Raymond Korse). Het UWV vondt de vele vele vele regels
belangrijker dan het doel van de regels, te weten een succesvol en liefst vlot
herstel van ziekte. Dat wat er nodig was voor het herstel was heel simpel dat
de werkgever zou stoppen met vormen van intimidatie in de richting van
Hartholt, daar had het UWV geen zin in om bij te helpen want het UWV komt
zogenaamd pas na 2 jaar ziekte in beeld. Het gevolg van deze fout van het UWV was
een langdurig en duur re-integratie proces op kosten belastingbetaler á meer
dan €100.000 (tussenstand), dit naast het vele leed dat het veroorzaakte en tot
op heden veroorzaakt. Terwijl het met een onderzoekje á geschat €3.000 opgelost
had kunnen worden, of misschien nog efficiënter d.mv. een mega boze brief naar
de intimiderende werkgever. Feitelijk handelde het UWV daarmee strijdig met de
doelsteling van de wet, het UWV zag versterkt door de interne cultuur blijkbaar
door de vele papieren regels het bos niet meer.
Dat sommige werkgevers geld
belangrijker vinden dan de gezondheid van iemand die zij willen wegpesten is
erg, maar dat het UWV de vele regels belangrijker vindt dan de gezondheid van
iemand die door pesten (werkvloer en werkgever) getraumatiseerd is geraakt is
te zot voor woorden. Heb je de kans om een slachtoffer van pesten op het werk
te helpen, kies je er als overheid (bewust) voor om de pesters (te weten een
intimiderende werkgever) te helpen.
Na de aanval in de rug door de werkgever (als jij er voor kiest om op jou eigen
afdeling te blijven werken en er gebeurt iets dan is dat voor eigen risico),
ontstond een situatie met veel stress die na bijna 2 jaar er toe leidde dat het
lichaam van Hartholt stop zei. Zijn lichaam dwong hem om zich ziek te melden,
dit tegen zijn zin. Tja, dan krijg je met het UWV te maken. Hartholt naar het
UWV voor een deskundigen oordeel, waar hij meldde dat hij zich geintimideerd
voelde door zijn werkgever met als gevolg een verminderde belastbaarheid (ziek
uitgevallen), tevens gaf Hartholt aan dat dit alles dreigde mis te lopen
(fingerspitzengefühl). De reactie van het UWV was, zoek het zelf maar uit, ga
maar weer aan het werk (een arbeidsconflict mag niet via de ziektewet worden
uitgevochten), en kom over 2 jaar maar weer terug mocht het inderdaad mis zijn
gegaan. In de woorden van Hartholt betekende dat, dat het UWV hem terugduwde in
de ziekmakende situatie onder het uitroepen van “regels zijn regels” en “papier
hier” (lees administratie Wet Verbetering Poortwachter). Hartholt voelde zich
dermate in de steek gelaten dat hij instortte. Hij begon zich zelfs af te
vragen of het mogelijk zelfs officieel is toegestaan dat een werkgever vormen
van intimidatie in de richting van een (ziek uitgevallen) werknemer mag
toepassen, ten minste het leek er op dat daarover blijkbaar geen regel was,
want als die had bestaan dan had het UWV er naar gehandeld zoals dat een
uitvoeringsorganisatie betaamd en waar het UWV normaal gesproken ook heel
“sterk” in is.
Nadat Hartholt instortte
begon een periode van re-integratie waarin een rapportje van een afhankelijk
(ja u leest het goed) deskundige gebruikt is om te beweren dat werken bij de
eigen werkgever niet meer kon, terwijl die zelfde deskundige mondeling had
aangegeven dat zijn rapportje niet betekende dat Hartholt weg moest bij die
werkgever. En proberen aan het werk te komen bij een andere werkgever (verhaal
op zich) niet lukte omdat Hartholt dermate getraumatiseerd was geraakt dat dat
niet lukte. Na bijna 24 jaar werken bij die werkgever en het helpen van die
werkgever door een moeilijke periode, hakte de aanval in de rug door de
werkgever er extreem hard in. Het e.e.a. voelde als stank voor dank na alle
door Hartholt geleverde inspanningen voor die toko (werk / OR / overkoepelende
OR / ideeënbus / etc).
Nu zult u denken, waarom
greep het UWV niet in. Vermoedelijk is dat omdat in het verleden menigeen bij
een arbeidsconflict de ziektewet in vloog, waarna ontslag in die tijd heel
moeilijk was. Om die route af te sluiten heeft de wetgever besloten om het UWV oogkleppen
op te doen zodra een ziekmelding ruikt naar een arbeidsconflict. Kort
samengevat het kwam er op neer dat het UWV Hartholt met zijn Asperger niet
geloofde, tot grote frustatie van hem.
Pogingen om officieel te
laten vaststellen dat hij zich in een ziekmakende situatie bevondt strandden
omdat 2 hulpverlenende instanties hierover niet wilden communiceren met de
bedrijfsarts en het UWV met argumenten als privacy etcetera, hooguit werd er
enige summiere informatie verstrekt. Daar sta je dan met je goede gedrag, kafka
in het kwadraat.
Dat alle stress Hartholt
ondertussen niet in de koude kleren was gaan zitten mag duidelijk zijn,
mogelijk dat al die stress een rol heeft gespeeld bij het doen ontstaan van
kanker (diagnose non hodgkin lymfoom in meerdere lymfegroepen).
Omdat het UWV niet wilde
luisteren naar de tijdig geuitte waarschuwing dit dreigt mis te gaan, gaat het na
2 jaar ziekte inderdaad mis (bah), terwijl dit makkelijk te voorkomen was
geweest. Nu zult u denken het UWV wist 2 jaar lang dat werknemer zich
geintimideert voelde, dus dat moet goed komen? Mis. Werkgever stuurde het UWV
aan het eind van die 2 jaar vakkundig met kluitjes in het riet (daar kun je
professionals voor inhuren een “geheime” bedrijfstak op zich), en het UWV zette
het stempel goedgekeurd op de intimidatie van de werkgever in de richting van
Hartholt, toen brak zijn klomp.
Wat volgde was een periode
van procedures, enig juridisch gedoe (kuch), pogingen tot re-integratie etcetera
etcetera. (Anekdotisch is dat van het budget van de Individuele re-integratie
Overeenkomst IRO wat bij elkaar was gesprokkeld door het UWV werkbedrijf circa
de helft opging aan administratie voor het UWV.) Omdat het UWV van mening was
dat Hartholt het ook toen zelf maar moest uitzoeken, werd de bewijslast bij de zwaar
getraumatiseerde Hartholt neergelegd, die zich ondanks zijn beperkte kennis van
procedures tegen het UWV, en ondanks de beperkte ondersteuning, kranig
verweerde en bijna won bij de Centrale Raad van Beroep (CRvB). Na lezing van de
uitspraak van de CRvB leerde dat de enigste kaart die het kaartenhuis van de
werkgever overeind hield was het rapportje van de afhankelijke deskundige, die
u ondanks raadt het al ondanks herhaald verzoek niet bereidt was om te getuigen
dat hij had gezegd dat zijn rapportje niet betekend dat Hartholt weg moest bij
die werkgever. Kafka tot de derde macht. Die afhankelijke deskundige presteerde
het nadien om te zeggen citaten “onrecht bestaat”, en “ik kan je niet helpen,
ik wil je niet helpen en ik mag je niet helpen”. Einde citaten. Wat die
deskundige eigenlijk zei was dat hij geld belangrijker vindt dan de gezondheid
van Hartholt en zijn gezin zelfs tot op anno juni 2015. En dat noemt zich
hulpverlener? Bah.
Anekdotisch en schrijnend is dat die deskundige van dat “ik wil je niet helpen”
gesprek een nota maakte en die verstuurde naar de zorgverzekeraar, met gevolgen
voor mijn eigen risico. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Anekdotisch was de uitspraak
van de werkgever bij de CRvB dat de werkgever geen passend werk voor Hartholt
heeft wegens zijn Asperger. Dat Hartholt bijna 24 jaar met Asperger daar
gewerkt heeft (alleen dan niet gediagnostiseerd) met alleen maar positieve
beoordelingen, werd blijkbaar even vergeten.
Anno juni 2015 zit Hartholt
in de bijstand en wil het UWV niet het gesprek met hem aangaan om het op te
lossen (lijkt op negeren). Zelfs een goed willende ambtenaar van de gemeente
Hardenberg die wilde en wil helpen de situatie oplossen, wordt vakkundig door
het UWV afgepoeierd. Dat de overheid wel tegen Hartholt durft te zeggen dat hij
zijn eigen huis moet opeten iets wat zwaar op de maag ligt, maar niet de
intimiderende en liegende werkgever durft aan te pakken, vindt hij zacht gezegd
vreemd. Kafka tot de vierde macht.
Omdat de overheid blijkbaar
regels belangrijker vindt dan het oplossen van problemen besluit Hartholt de
boer op te gaan vanaf het moment dat hij enigsinds herstelt is van de opgelopen
trauma’s (het herstel proces is een verhaal op zich), hij heeft contact met
o.a. het ministerie SZW (verhaal op zich), diverse politici en enkele
stichtingen. Op het eerste gezicht komt de stichting Pesten op de werkvloer
betrouwbaar over en gaat hij met die stichting in zee en stelt voor om te komen
tot de petitie ‘Stop pesten op het Werk!’, hoe dat gelopen is, is grotendeels
al bekend.
Heeft dit verhaal een relatie met de campagne Herken Pesten? Het antwoord is
ja. Dit verhaal is o.a. door John Kerstens gebruikt om de campagne Herken
Pesten te vervroegen.
Heeft dit verhaal een relatie met het vinden van een oplossing van dit probleem
(of zo u wilt problemen), waar veel mee mensen tegen aanlopen? Ook daar op is
het antwoord ja. Immers van dit verhaal en de kennis die daar mee is opgedaan
kan veel geleerd worden, maar dan moet die kennis en ervaring nu wel benut
worden.
Afrondend: problemen zijn er
toch om op te lossen?
=========================================================
Beste overheid stop gedogen pesten op
het Werk
Wat is er beleidsmatig nodig volgens
Hartholt?
Heel simpel dat de overheid stop met
gedogen pesten op het werk en handhavend gaat optreden.
Leuk en aardig die Herken
Pesten campagne, zolang als de overheid pesten op het werk gedoogd (o.a. via
het UWV) en niet handhavend optreedt dan is er een grote kans dat de Herken
Pesten campagne mislukt.
Naast de campagne Herken Pesten,
is er handhaving nodig (o.a. door de “arbeidsinspectie”), meer preventie (dit
af te dwingen door handhaving), adequate hulp voor de slachtoffers van pesten
op het werk (waaronder de slachtoffers die hun baan c.q. gezondheid zijn
kwijtgeraakt), meer onafhankelijke deskundigen / vertrouwenspersonen /
mediators / bedrijfsartsen etc, en dat er wordt gekeken naar het eventueel
onderbrengen van een aantal vormen van pesten op het werk in het wetboek van
strafrecht dit als een soort grote stok achter de deur.
Die handhaving zal niet
alleen door de Inspectie-SZW (arbeidsinspectie) vorm gegeven kunnen worden,
want met circa 1071 fte-medewerkers en een heel groot taken pakket kan de I-SZW
nooit alle gevallen van pesten op het werk aanpakken. Immers er zijn jaarlijks
circa 500.000 mensen slachtoffer van pesten op het werk, waarvan circa 80.000
structureel. M.a.w. met alleen de I-SZW gaan we deze oorlog niet winnen. Eén
van de opties naast de I-SZW is de het meer taken en bevoegdheden geven aan de
Landelijke Klachten commisie Ongewenst Gedrag, iets waar nu voorzichtig naar
gekeken wordt.
Het klopt dat er de laatste
tijd enig gedoe is rond het aanpakken van pesten op het werk, in de vorm van A)
het weglokken door het ministerie van de pers bij de bespreking in de Tweede
kamer van de petitie ‘Stop pesten op het Werk!’ (daar is niet open over
gecommuniceerd door het ministerie), B) dat de voorzitter van een anti-pestclub
een belangrijke vrijwilliger heeft weggepest (is naar verluidt nu bij iedereen
in NL bekend), en C) dat een aantal belangrijke campagne voerende
ervaringsdeskundigen niet welkom waren en zich niet welkom voelden bij de start
van de campagne. Dat velen waaronder de media dat “gedoe” interessant vinden is
begrijpelijk, echter het is zaak dat de focus zo veel mogelijk komt te liggen
op het doel ‘Stop pesten op het werk m.i.v. Nu!’. Dus niet stoppen met pesten
op termijn bijvoorbeeld pas na afloop van de campagne Herken Pesten, maar
stoppen met pesten m.i.v. Nu!, en niet helpen van slachtoffers van pesten op
het werk op termijn, maar het helpen van slachtoffers van pesten op het werk
Nu!.
Afrondend, dat de werkgeversorganisaties blijkbaar voorstander zijn van een
zero-tolerance beleid t.a.v. pesten op het werk, is interessant. Wel roept dat
zero-tolerance beleid vragen op over wat gaat er gebeuren als een werkgever een
werknemer probeert weg te pesten. En wat gaat er gebeuren met de werknemers die
al zijn weggepest door werkgevers en misschien nooit meer aan het werk gaan
komen ondanks goede wil en inzet, en nu soms gedwongen worden door de overheid
om hun eigen huis op te eten met de kerstdagen.
Laat
het duidelijk zijn, Hartholt is van mening dat de slachtoffers van pesten op
het werk ook in een waanzinnig gaaf land willen leven, en wel nu.
© Gerrit Hartholt
–-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Einde persbericht Einde
persbericht Einde persbericht Einde persbericht Einde persbericht
Noot
voor de redactie, niet bestemd voor publicatie:
Voor nadere informatie kunt u
terecht bij:
Woordvoerder
persbericht, initiatiefnemer petitie ‘Stop pesten op het Werk! en
ervaringsdeskundige
Referentie: Karin
Bosman ervaringsdeskundige en auteur boek ‘Spugen op de Tosti van Hans’
Andere praktische
informatie:
Wegens het
bijwonen zaterdag 06 juni 2015 s’ochtens van een bijeenkomst in de buurt van
Utrecht over gezondheid, en s’middags in Utrecht (motto ‘Duurzame Energie geeft
Energie’) kan het zijn dat Gerrit Hartholt die dag niet altijd telefonisch
bereikbaar is.
Wegens tijdsdruk
is dit persbericht (dit verhaal) in een hoog tempo geschreven (halen deadline),
daarom is de rol van de bedrijfsarts mogelijk onderbelicht gebleven in dit
verhaal. Laat echter duidelijk zijn dat deze bedrijfsarts ondanks dat hij in
een afhankelijke positie verkeerde (immers betaald door de werkgever) en het
even duurde voordat er vertrouwen was over en weer, geprobeerd heeft om (een
beetje improviserend) de juiste dingen te doen voor Gerrit Hartholt.
Om een aantal
redenen heb ik besloten om zo min mogelijk namen te noemen in dit persbericht
(dit verhaal), onder die redenen zijn privacy redenen, juridische redenen,
economische redenen (het is niet het doel dat een zekere toko failliet gaat) en
ook belangrijk ‘de focus op het doel houden’ te weten dat de situatie van
Hartholt en mijn gezin is opgelost nu en niet pas op termijn. Het verbeteren
van de positie van andere slachtoffers van pesten op het werk dat regelen we er
tussen neus en lippen door even bij. ;-)
Bronnen:
Anti-peststichting
pest belangrijkste vrijwilliger weg
Hier is zelfs bij
RTL LN over gepraat ;-)
Citaat: “Werkgever
verantwoordelijk voor veilige werksfeer” Einde citaat.
Reactie Gerrit
Hartholt: De overheid is verantwoordelijk voor de handhaving. Die handhaving is
nu afwezig.
Column ‘Gekke
Gerrit en de egel… van John Bas, en de reactie daarop van Gerrit Hartholt
Stichting Pesten
op de werkvloer op facebook
Vragen:
Waarom staat de naam van Hartholt nog op deze pagina? (Herhaaldelijk verzoek
gedaan om deze te verwijderen.)
Waaruit bestaat de
begeleiding van die stichting? (Onderling isoleren van ervaringsdeskundigen en
vrijwilligers?)
Waarom heet de
stichting ‘Pesten op de werkvloer’ en niet’ Stop pesten op de werkvloer’?
Jaarverslag 2014
inspectie SZW (formatie en taakstelling pag 49)
Enkele tweets en
info in de periode van de start van de campagne Herken Pesten
Persbericht 28 mei
2015 om 10:39 Minister Asscher trapt campagne af tegen pesten op de werkvloer
(bijlage)
AO TK cie SZW over
arbeidsomstandigheden en petitie ‘Stop pesten op het Werk!’
Werkgever moet
zero-tolerance beleid voeren rond pesten op het werk
Petitie ‘Stop
pesten op het Werk!’:
Het overzicht van de
media aandacht voor de petitie is niet compleet.
Pagina 1 persbericht (.jpg)
Pagina 2 persbericht (.jpg)
Pagina 3 persbericht (.jpg)
Pagina 4 persbericht (.jpg)
Pagina 5 persbericht (.jpg)
© Gerrit Hartholt
Initiatiefnemer petitie 'Stop pesten op het Werk!' en ervaringsdeskundige
